Edo Ankum
Het huidige leven van Edo Ankum is een jongensdroom die werkelijkheid is geworden. Al van jongs af aan wist Edo dat hij de zee op wilde, toch volgde hij het advies van zijn ouders op en koos voor een ‘veilige’ rechtenstudie. Hij was vijf jaar werkzaam als advocaat maar de zucht naar de zee bleef. In 2002 besloot hij het roer, letterlijk, om te gooien en maakte hij van zeilen zijn beroep.
Via een bijbaantje tijdens mijn studie runde ik mijn eigen bedrijfje dat Schotse delicatessen importeerde in Nederland. Dat deed ik na mijn afstuderen nog een jaar maar ik realiseerde mij dat ik daarvoor met mijn rechtenstudie niet goed geëquipeerd was.
Ik dacht, ik ga gewoon iets vergelijkbaars doen maar dan op grotere schaal, bij Unilever, Sarah Lee, etc. Daar kwam ik echter net niet door de sollicitatierondes. Uiteindelijk realiseerde ik mij dat ik misschien beter iets kon gaan doen dat aansloot bij mijn opleiding. Ik solliciteerde bij een aantal advocatenkantoren en was gelijk welkom bij Houthoff.
Het was nooit mijn passie advocaat te zijn. Ik heb mijn vijf jaren als advocaat heel interessant gevonden, leuke mensen ontmoet en veel geleerd.
Toch heb ik altijd het knagende gevoel gehad dat er meer in de wereld moest zijn dan een carrière in de advocatuur. Er is zoveel te zien, te doen, zoveel om van te genieten en te leren dat ik mij tot op de dag van vandaag niet kan voorstellen mijn werkzame dagen binnen één bedrijf of één sector te slijten.
Toen ik 17 jaar was en het tijd was om te kiezen voor een beroepsopleiding, wilde ik naar de Zeevaartschool. Mijn ouders vonden dat geen goed idee en drongen aan op een ‘echte’ studie. Het CIOS en het leger trokken mij ook aan, maar deze opties durfde ik op dat moment al niet meer voor te stellen. Wat voor studie? Ik had echt geen idee. Mijn vader was destijds hoogleraar Romeins Recht aan de UvA en hij hakte de knoop voor mij door: “Als jij het niet weet Edo, dan weet ik het wel, jij gaat rechten studeren in Amsterdam”.
Zo ging het natuurlijk ook, maar de zucht naar de zee bleef. Zodoende deed ik, naast mijn werk als bedrijfsjurist, van 1998 tot 2001 de Zeevaartschool voor de zeilende beroepsvaart. Vanaf toen kon ik van het zeilen mijn beroep maken.
Het zal in 1995 geweest zijn dat mijn vrouw – die destijds bij Stibbe werkte – en ik constateerden dat we allebei niet oud wilden worden in de advocatuur. We wilden een andere levensstijl waarbij wij veel van de wereld zouden zien, zonder al teveel nadruk op het materiële. Zonder compleet uitgedacht plan zijn we als een dolle gaan sparen. Met het zwellen van ons banktegoed kwamen als vanzelf de ideëen en kregen deze langzaam maar zeker vorm. In 2000 kozen we definitief voor een zeilboot. We lieten in Frankrijk een mooi en modern zeiljacht bouwen dat in 2002 werd opgeleverd. Onmiddellijk daarop gingen we bij IJmuiden bakboord uit de wijde wereld in.
Tijdens de advocatentijd en de jaren daarna als bedrijfsjurist woonden we op een voormalig vrachtschip op het IJ. In 2002 verhuisden we naar ons zeiljacht.
In de vijf jaar daarop deden we de Middellandse, Zwarte en Rode Zee aan. Vervolgens verkenden we de Indische Oceaan verkenden en de Afrikaanse Oostkust. In Zuid-Afrika verkochten we het jacht en verhuisden we naar het Midden-Oosten. Mijn vrouw wilde daar erg graag weer op haar oorspronkelijk vakgebied werken. Sindsdien wonen we waar haar internationale carrière ons brengt. Terwijl zij korte klussen deed in London en Genève, woonden wij als gezin een periode in de buurt van Wageningen. Daarna verhuisden wij voor vier jaar naar Manila, op de Filipijnen. Nu zijn wij voor een aantal jaar neergestreken in Luxemburg.
Nee, sinds wij aan onze zeilreis begonnen in 2002 heb ik geen juridisch werk meer gedaan.
Een van de dingen die ik heb geleerd in de advocatuur is schrijven; logische verhalen met structuur, waarin hoofdzaken van bijzaken worden gescheiden en waarin de aandacht van de lezer moet worden vastgehouden. Daar heb ik veel profijt van gehad toen ik artikelen begon te schrijven voor zeilbladen tijdens onze vijfjarige familiereis.
Daarover heb ik later het boek ‘Rondom Afrika’ gepubliceerd. Regelmatig zeil ik sindsdien nog als schipper op zeiljachten, in de Med, de Carieb en meest recent nog in de Filipijnen en Vietnam. Momenteel leg ik de laatste hand aan een tweede boek, over meer recente zeilavonturen. Gaandeweg ben ik mij ook meer toe gaan leggen op fotografie. Sinds een aantal jaren reis ik ook veel over land, samen met het gezin of alleen. Zo zie je de wereld weer heel anders. Zo reed ik een paar maanden door Kenia, Ethiopië, Soedan en later door Syrië, Jordanië, Turkije en Iran. Ook verkende ik Centraal Azië en Mongolië uitgebreid met een speciaal daarvoor aangepaste terreinwagen. Ook deze avonturen moeten binnenkort in boekvorm het licht zien.
Google+